Waarom dan?

Aanpassingen

Bijensteken

Natuurlijk

Janklijst

Webcams

Foto's

Links

Reageer

laatste update: 10 mei 2006


Augustus 2003 ben ik begonnen met bijensteektherapie (apitherapie) in een poging de MS te stoppen. Of het helpt is de vraag, de tijd zal 't leren.

Voor het hanteren van de bijen en het aanbrengen van de steken, heb ik een handige manier bedacht: de Rufiaanse methode. Het werkt, heel simpel, met een doorzichtig slangetje en twee spelden. De twee spelden moeten kruislings door het slangetje gestoken worden (uitstekende delen afknippen) om zo een hekje te vormen in het slangetje, wat voorkomt dat een bij in de keel beland. De spelden worden op 20 cm van de opzuigkant kruislings door het slangetje gestoken. Mijn slangetje is 10 mm dik (8 mm binnen) en ongeveer 60 cm lang.

Om de bijen te bewaren neem je een potje van helder glas. In de deksel van het potje maak je, naast wat kleine luchtgaatjes, een gat voor het slangetje. Sluit dit gat af met bijvoorbeeld een grote munt, die met een boutje en dubbele moertjes op het dekseltje vast zit, zodat de munt zijdelings weggedraaid kan worden.

Zuig een bij bij de kop op, druk het slangetje aan de opzuigkant dicht (bijen kunnen rap kruipen). Zet het slangetje op de huid (laat een kiertje open om de lucht te laten ontsnappen) en blaas, niet te hard. Meestal steekt de bij direct, soms moet je vaker zuigen en blazen, soms steekt de bij in het slangetje. Je voelt wel of de bij steekt. Dan de bij weer opzuigen en in de openlucht uitblazen of een doorzichtige plastik zak (pendaalemmerzak) uitblazen zodat je de bij kunt verpletteren. Zie ook 

het filmpje  (1MB, geen geluid). Mac-gebruikers moeten wel de goeie Windows Media Player-plugin geïnstalleerd hebben (deze voor Mac en deze voor Mac OSX).

Vroeger ben ik zelf een tijdje imker geweest samen met mijn vader. Het gaat me wel een beetje aan 't hart: al die bijtjes. Maar ja, het is hun leven of het mijne...

Update 19 januari 2004: na twee onderbrekingen (eerste keer voor mijn halfjaarlijkse Prednison-kuur, de tweede keer omdat mijn bijen op waren) ga ik door met de bijensteken omdat één ding nu wel duidelijk is: je krijgt er veel energie van! En twintig steken vind ik te veel. Daar word ik te druk van, te geprikkeld zeg maar. Ik zit nu op twaalf steken, drie keer per week.

Alinea verwijderd; zie update van xx mei 2006.

Update 15 juli 2004: ik begin overtuigd te raken van het nut en de werking van de bijensteken. De MS (in mijn geval PPMS) staat dan wel niet helemaal stil, het verloop van de ziekte lijkt zwaar vertraagd. Dat is natuurlijk een subjectieve waarneming, maar de energie en kracht die je er van krijgt, die voel je gewoon, daar is geen twijfel over mogelijk.

Nadat ik aan lijve ondervonden heb dat er een groot verschil is in de kracht van het gif van de bijen van verschillende bijenrassen, weet ik zeker dat ik op de goeie weg zit.

Het volgende gebeurde:

Door omstandigheden kreeg ik bijen van een ander bijenras (waarschijnlijk van het ras 'Buckfast' ). Deze bijen hebben inderdaad een andere kleurschakering van het achterlijf (iets waar je de verschillende bijenrassen aan herkent). Maar goed, andere imkers zeiden altijd "Een bijensteek is een bijensteek, dat komt wel goed..."

Niet dus. Binnen enkele dagen voelde ik me slechter en kreeg ik weer dat gevoel wat ik ook had toen ik twee keer een periode geen bijen had: ik was moe, had het gevoel dat ik achteruit ging en verlangde naar steken! Al snel trok ik de conclusie dat het aan de nieuwe bijen moest liggen.

Dus nam ik de proef op de som: zes steken Buckfast in het ene been en zes van mijn oude ras in het andere been. Het verschil was duidelijk! Was de huid rond de Buckfast een beetje rood, rond de steken van het oude ras was de huid fel rood en zaten er blaasjes op de steekplaatsen. Als vanouds! Inmiddels ben ik weer terug bij mijn oude ras en voel me weer een stuk beter...

(verschil in de stand van de vleugels is per ongeluk)


Dit hele gebeuren heeft bevestigd waar ik van meet af aan al bang voor was, namenlijk dat er een verschil is in de kracht van bijengif van de verschillende bijenrassen. Ik wist dat de kleuren van het achterlijf iets zeiden over het karakter van de bij (hoe geler, hoe feller), maar dat het ene ras beter gif heeft dan de ander, dat was nieuw.

Maar het roept direkt ook vragen op:
- is dit de reden dat er zulke wisselende resultaten zijn met apitherapie (bijensteektherapie)?
- als het ene ras beter is dan het andere, wat is dan het allerbeste ras?
- gebruiken ze in Groningen/Den Helder, waar een wetenschappelijk onderzoek loopt, wel de goeie? En gebruiken ze wel allemaal hetzelfde ras?
- welk ras heb ik nu dan?

Wordt vast wel vervolgd...

Update 30 november 2004: ik kon helemaal niets vinden over verschil van kracht van het gif van de verschillende bijenrassen. Er is domweg geen onderzoek naar gedaan.

Maar door de informatie van een site over het Buckfast-bij, heb ik het sterke vermoeden dat Buckfast-bijen een uitschieter zijn. Naar beneden wel te verstaan. Het lijkt er op dat dit ras, wat door kruising van bijenrassen van over de hele wereld is ontstaan, gif heeft dat minder geschikt is. Qua kwaliteit of kwantiteit...

Gelukkig is er nu ook een bevriende imker die ook heeft geconstateerd dat er iets is met het Buckfast-ras. Neem ook eens een kijkje op zijn site, bijengif.info.

Ik neem nu ruim 1 jaar bijensteken, en daar ga ik voorlopig wel mee door. Het bijengif geeft me veel energie. Energie die ik hard nodig heb. Als ik op reis ga, neem ik gewoon een potje bijen en een slangetje mee!

Update 1 april 2005. Dat heb ik weer: de bijensteken zijn slecht voor mijn maag. De laatste steekbeurten zijn me zuur bevallen!

Het zit zo: één van de werkzame bestandsdelen van bijengif is histamine. Histamine komt vrij bij weefselbeschadiging en is daarmee een 'alarm'-stof. Het geeft extra energie in noodsituaties (dat is althans mijn interpretatie van "komt vrij bij weefselbeschadiging"). Het is daarmee mijns inziens één van de energiegevers van bijensteektherapie.

Maar histamine doet nog wat anders: het zet aan tot de produktie van maagzuur. In een deel van de maagzuurremmers zitten dan ook histamine-'vangers' die de histamine vangen voor het kan aanzetten tot maagzuur. Histamine-2-receptor-antagonist heten die middelen dan (ik heb twee dagen geoefend op dit woord, dus nu zullen jullie het weten ook. :)

Dit geeft wel te denken: bijensteken zijn dus slecht voor de maag! En laat ik nu net de laatste weken last hebben van mijn maag. Dus ik ben maar gestopt met de bijensteken.  Hopelijk tijdelijk, want ik merk direct het verschil in energie. Ook lijken de sensaties in mijn handen toe te nemen, wat een slecht teken lijkt te zijn met betrekking tot mijn MS.

Nu zijn er een paar andere, oplosbare, oorzaken aan te wijzen voor mijn zere maag (nieuwe drinkvoeding, de drukte rondom deze site en een beetje spanning), dus als mijn maag een enigszins genezen is, begin ik weer met de bijensteken.

Update 17 juli 2005. Een aantal weken geleden ben ik weer begonnen met de bijensteken en mijn maag heeft er niet op gereageerd. Het lijkt er op dat bijensteken totaal geen invloed hebben gehad op mijn maagproblemen. Het ziet er naar uit dat de oorzaak lag bij de limonade, waar ik meer dan een liter per dag van dronk!

Maar stoppen heeft wel als voordeel dat je leert dat de steken echt helpen. Want ik ben nu drie periodes gestopt en alle drie keren ben ik harder achteruit gegaan dan normaal. Ik weet nu zeker dat het bijengif een remmende werking heeft op het verloop van de ziekte. En dat is al heel wat...

Voor een webcam op de bijen kun je kijken bij 'Webcams' en dan 'Bee Cam'.

Update 24 november 2005. Om de bijensteken makkelijker te kunnen laten geven en dit op een willekeurig moment (niet meer persé vóór het aankleden) te laten doen, heb ik een broek met ritsen laten maken door een vriendin. Ik neem de steken toch altijd in de onderste helft van de bovenbenen...

Ik krijg de laatste tijd twee keer per week 24 steken en dit bevalt me net zo goed als drie keer per week. Het gif werkt lang genoeg.

Verder kan ik melden dat de bijen ivm de naderende winter binnenkort weer naar zolder zullen verhuizen. Met een gesloten vliegplank natuurlijk. :)

Update 10 mei 2006. De alcohol-doekjes die ik gebruikte om de huid te ontsmetten, helpen niets! Ik gebruik ze bijna nooit meer. En de kleine wondjes die ik soms krijg van het steken, lijken zich niets aan te trekken van wel of geen doekjes.

Ging ik toch te veel af op de ervaring van die ene 1e keer toen ik helemaal geen wondjes had na gebruik van de alcohol-doekjes. Met die Buckfast-bijen ging ik gelukkig niet af op de ervaring van 1 keer, dus daar ben ik nog steeds zeker van. Ook zo de steeklustigheid van de bijen: dat verschilt gewoon...

------------ ----------

Verder nog twee fotootjes van toen ik vroeger imker was.