Poepen en plassen zijn zo ongeveer de lastigste, vervelendste en soms genāntste onderdelen van het gehandicapt-zijn. Hoe vaak ik niet gewenst heb dat mijn lichaam een paar kraantjes had. En dan ben ik nog een man ook.

Om te plassen gebruik ik een condoomkatheter en een slangetje. Maak het slangetje van een urinezak van het zelfde systeem (lijkt Gardena wel :). Maak ook een gat in je broekzak. Leid het aangesloten slangetje door het gat en rol de rest (met kraantje) op en stop die in je broekzak. Door dit systeem te gebruiken, hoef ik geen urinezak of -reservoir op me te dragen en kan ik bij aandrang gewoon het slangetje uitrollen naar WC of fles.

Om te poepen gebruik ik een chemisch toiletje waar mijn doucherolstoel overheen past. Gelukkig zijn er biologisch afbreekbare middelen dus kun je het toilet in de WC legen. Tip: leg een uitgevouwen servet in het toilet om remsporen te voorkomen.

Update 11 juli 2005: Nu wordt het even nog intiemer. Maar dat is nodig, want er blijkt een nadeel te zijn aan het systeem wat ik gebruik om te plassen. Ik denk dat het komt doordat het slangetje afsluitbaar is.

Het systeem kan de urine tegenhouden en dat gebeurt bijna iedere keer dat ik moet plassen. Ik moet namelijk eerst naar mijn slaapkamer rijden om bij de urinefles te komen en mijn slangetje uit te rollen en het kraantje te openen.

Maar dan bouwt er zich druk op in het  condoom en het slangetje en trekt de condoom aan de voorhuid. Ik denk dat daardoor de huid iets langer is geworden. Ik heb nu een klein tuitje en ik heb dus een besnijdenis nodig!

Het zou ook door het gebruik van de condoom zelf kunnen komen, maar gebruikersinformatie van anderen heb ik (nog) niet.

Binnenkort moet ik overschakelen naar een permanent aangesloten systeem en zal dit probleem zich niet verder verergeren. Maar dat is dus te laat...

Terug